1 XI Wszystkich Świętych
Święci stają się nauczycielami życia, nie przez głos z katedry, lecz przez przykład, który uczy, pociąga i zachęca nawet tych, których nie poruszy nawet najwymowniejsze słowo.
2 XI Dzień Zaduszny
Jesteśmy jakby krajem misyjnym – potrzeby Kościoła i Jego wola nakładają obowiązki miłości, którym trudno się oprzeć, bo wszystko woła o ratunek dusz..
3 XI
Miłość i cierpliwość – tych cnót ucz się codziennie, bo jedna karmi się cierpieniem a druga cierpi z miłości.
4 XI
Powołaniem twoim niech będzie miłość ofiarna dla Dzieciątka Jezus – miłość w modlitwie i w pracy dla Kościoła świętego.
5 XI
Bądź uważna na głos łaski, bo w niej Bóg udziela się Tobie.
6 XI
Utwierdzajcie się w miłości Bożej – Ducha nie gaście, ale się nim napełniajcie; Jego darami się „uzbrajajcie”, a dziecięcą pobożnością roznoście dziecięctwo Boże.
7 XI
Radość jest ozdobą świętości.
8 XI
Wszystkim, którzy chcą służyć Panu, potrzeba pokory i miłości, bo ci, którzy tych cnót nie mają, więcej szkody przynoszą niż pożytku.
9 XI
Święta Terenia jest największą świętą w swej prostocie, bo w swojej miłości umiała umieścić się najbezpieczniej – w ramionach Bożych – te nigdy nie zawodzą.
10 XI
Małymi ścieżkami wspinaj się na szczyty Karmelu – w wierze, prostocie i miłości dziecięcej, nie rozpieszczonej ale krzyżem wyrobionej, bo takie ścieżki prowadzą na szczyty.
11 XI
Niech twoje cnoty nigdy nie „więdną” – ale zamieniają się w owoce.
12 XI
Znosić siebie, znosić swoje przeżycia cicho i cierpliwie jest znakiem wielkiej cnoty.
13 XI
Powołaniem twoim niech będzie miłość!
14 XI Wszystkich Świętych Zakonu Karmelitańskiego
Świętość jest wykonaniem miłości, bo ona jest wiązanką doskonałości.
15 XI Wszystkich Zmarłych Zakonu Karmelitańskiego
Bądź Świętą! A ta świętość jest w tym Słowie, które Ciałem się stało!
16 XI NMP Ostrobramskiej
Matka Najświętsza niech cię błogosławi rączką Dzieciątka i uczy małymi krokami zdobywać wielkie cnoty.
17 XI
Znakiem radości jest miłość – jeśli kochasz Pana Jezusa i żyjesz ofiarą, musisz obfitować w radość.
18 XI
Modlę się, byś była świętą – mnożyła chwałę Bożą i dźwigała radośnie swój krzyż uświęcający.
19 XI
Cnota doskonali się w cierpliwości – Pan Jezus powiedział, że w cierpliwości posiądziecie dusze wasze.
20 XI
Nie poddawaj się żadnym smutkom, a gdy przyjdzie przygnębienie – z Magnificat biegnij do Dzieciątka Jezus.
21 XI
Prawdziwa radość musi być owocem ofiary – pełnej dla Boga, pełnej dla bliźnich i pełnej dla siebie - inaczej nie byłaby ofiarą.
22 XI
Niech oko wiary cię prowadzi – ufność niech będzie z modlitwą, jak skarbniczka, a miłość z ofiarą niech mnoży codzienną świętość, byś zawsze chodziła w nowości ducha.
23 XI Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata
Nie dojdzie do królestwa niebieskiego ten, kto chce je zdobyć tak, jak się zdobywa królestwo ziemskie.
24 XI
Radość ducha odnawiaj codziennie w modlitwie, w obecności i obcowaniu z Bogiem, bo ona usuwa przygnębienie i niesie codzienną nowość życia.
25 XI
Bądź zawsze radosna, bo smutna karmelitanka zajmuje się sobą, a nie Bogiem. Więc krzyża się nie lękaj, a radość dziecięcą uczyń swoją codzienną pieśnią.
26 XI
Niech Matka Jezusa, Matka czystej miłości uczy cię prostoty serca w wierze, ufności i posłuszeństwa, byś za przykładem Dzieciątka mogła mówić: że czynisz wolę Ojca, że czynisz zawsze, co się Ojcu podoba.
27 XI
Dziecięctwo Boże – to rozwój łaski w duszy, to piękno Boga w tejże duszy, odbicie i obraz Syna Bożego w nas, a równocześnie to wierna współpraca z łaską pod kierunkiem Ducha Świętego.
28 XI
Bądź wdzięczna Duchowi Świętemu, codziennie Go wzywaj, by ci dał poznać tajemnice dziecięctwa i te skarby, które Ojciec niebieski objawia „maluczkim”.
29 XI
Bądź pokornego serca, bądź czystego serca, bądź wielkodusznego serca, które gdy chodzi o miłość Boga i bliźniego, nie cofa się przed ofiarą.
30 XI
Rośnij w miłości, rośnij pokorą, umartwieniem, rośnij pełną ofiarą ze siebie – bo świętość to konsekracja serca – w której się żyje Bożym Sercem.
