1 VII
Słuchaj codziennie, co ci powie Dzieciątko Jezus, bo Ono jest formą twej myśli, prostotą twej woli, radością twego życia.
2 VII
Modlę się za ciebie, byś pełniła misję Bożą – pełniąc ją, znajdziesz w cierpieniu zwycięstwo Krzyża Jezusowego.
3 VII
Dziecięctwo karmi się modlitwą, rozwija się umartwieniem i rośnie jak dziecko przez akty, pomnaża się w łasce i w mądrości.
4 VII
Niech cnoty twoje nie będą tylko poezją oderwaną od rzeczywistości, ale niech będą życiowe.
5 VII
Niech miłość i pokora będą ramionami, którymi obejmujesz Dzieciątko Jezus i przez które sama staniesz się dzieckiem.
6 VII
Miej zawsze wielką ufność i oddanie się Bogu – bo tyle otrzymujemy, ile ufamy. Ufność mówi Panu Bogu, że On jest „dobry” – a my, że jesteśmy biedni.
7 VII Początek nowenny przed uroczystością NMP z Góry Karmel
Fundamentem Karmelu jest wiara w cudowną opiekę Matki Bożej - jest nią dziecięca ufność w macierzyńskie obietnice Królowej Szkaplerza św. i miłość ku Maryi.
8 VII
W Sercu Niepokalanej Matki Boga zrodził się Karmel z mocy modlitwy i umartwienia, i przez Jej przyczynę wyprasza u Chrystusa zmiłowanie nad światem w postaci łask, które jak deszcz życiodajny przywołują do życia wyschłe od grzechów dusze.
9 VII
Zapewnieniem zbawienia jest miłość do Matki Boga i naśladowanie Jej cnót, a znakiem tejże miłości jest Szkaplerz. Odziewając się Szkaplerzem wyznajemy, że chcemy naśladować życie Dziewicy.
10 VII
Dajemy Maryi tytuł: Decor Carmeli - Ozdoba Karmelu - przede wszystkim dlatego, że w Karmelu zakorzeniło się życie Eliasza i proroków, i tych wszystkich, którzy podziwiając i rozmyślając o życiu Niepokalanej Dziewicy całkowicie poświęcili się Jej czci w modlitwie, w umartwieniu, i w czystości życia.
11 VII
Niepokalana Matka Karmelu, to jakby obłok wznoszący się nad grzeszną ziemią, rosą i deszczem zwilżający całą ziemię, i dający nam Zbawiciela świata, który wyschłą i bez życia ziemię znowu do życia powołał.
12 VII
Karmel żyje życiem swej Matki, Maryi – modlitwą, ofiarą, miłością bliźniego, a gdzie jest cała miłość tam jest całkowite oddanie Bogu.
13 VII
Poświęcenie naszego życia Maryi polega na tym, by tak złączyć się z Jezusem w miłości, tak Go naśladować w czystości, tak się z Nim zjednoczyć w ofierze, by stać się z Nim jednym duchem, prowadzić jedno życie w miłości Boga.
14 VII
Kto nosi nabożnie Szkaplerz, temu Matka Najświętsza wyprasza wielkie łaski – dzięki którym człowiek potrafi dobrze żyć, unikać grzechów, a jeżeli w nie wpadnie, pomoże się z nich podźwignąć, wrócić z powrotem do Ojca; Ona wyjedna mu szczęśliwą śmierć, Ona wszystko może w Jezusie Chrystusie.
15 VII
Pierwszym przywilejem, jakim każdego obdarza Szkaplerz św. – jest to, że czyni nas szczególnie umiłowanymi dziećmi Maryi.
16 VII NMP z Góry Karmel
Matka Boża daje nam nie tylko Szkaplerz – znak przemiany natury ludzkiej w Bożą, ale uprasza nam też szatę łaski.
17 VII
Nie poddawaj się nigdy smutkowi – lecz radośnie znoś swoje biedy i siebie, wystrzegając się najmniejszej nawet niedoskonałości, to znaczy dobrowolnego odchylania się od łaski.
18 VII
Modlitwa wyprasza łaskę i siłę do zachowania, mimo trudności, pogody wewnętrznej - więc - sursum corda!
19 VI
Często w swych rozmyślaniach wzywaj Ducha Świętego, bo On daje łaskę, pociesza, rozgrzewa, leczy, prostuje i zawsze kieruje ku dobremu.
20 VII
Bóg Ojciec, a zwłaszcza w obrazie swego Syna-Dzieciątka jest Bogiem radości, a Duch Święty tę radość rozlewa w duszach, które mają łaskę uświęcającą – przez tę łaskę bowiem dusze stają się dziećmi Bożymi.
21 IV
Potrzeba, byś była wielkoduszną, nie zajmowała się sobą – o tobie będzie myślał Bóg miłości, ty zaś myśl o Jego chwale w Kościele, w duszach – także w twojej duszy i w twoich codziennych zajęciach.
22 VII
Bądź pogodna, spokojna, radosna – w miłości nie może być smutku ani bojaźni.
23 VII
Jeśli masz trudności – to zwyciężaj je ufnością i pokojem; a one pomogą ci do ciągłej obecności Bożej, do adoracji i dziękczynienia, do skruszonej i ufnej modlitwy.
24 VII
Milsze są Panu Bogu oschłości przy wytrwałej pracy z łaską, niż uczuciowe zachwyty, które znikają jak bańki mydlane i raczej plamią, niż zdobią.
25 VII
Niech Boże Dzieciątko błogosławi i prowadzi cię „małą” drogą do świętości, bo każdy krok na tej małej drodze jest wielkim krokiem naprzód. Bądź dzieckiem i powierzaj się dobroci Bożej.
26 VII
Przeto z ufnością oddaj się w ręce Boże, ćwicz cnotę pokory i czyń co czynisz z pobudką wiary i miłości. Bóg żąda dusz ofiarnych, a nie rozpieszczonych pobożnością cukierkową.
27 VII
Każdy dzień zaczynaj z radością, każdy czyń miłością, a kończ oddaniem się siebie.
28 VII
Nie poddawaj się nigdy przygnębieniu albo smutkowi, ale z dziecięcą prostotą, pokorą i ufnością oddawaj się w ręce Ojca, a wtedy z twoich trudności odniesiesz zysk wielki.
29 VII
Bądź dzieckiem wiary, ufności i miłości, a równocześnie dzieckiem radości, bo służba Bogu jest radością.
30 VII
Ciało nasze czasem cierpi, ale dusza bogata Bogiem żyje radością. 31 VII
Najkosztowniejszą rzeczą jest miłość – którzy ją mają, należą do najbogatszych.
