Przeskocz do treści

Autor: admin

Opublikowano

1 IX
Gdy pełnisz wolę Bożą, będziesz miała pokój i radość, gdy chciałabyś pełnić swoją, będziesz miała cierpienie i niepokój.
2 IX
Żyj miłością w ciągłej obecności Boga, a będziesz świętą!
3 IX
Bądź świętą – Boga pełną, wyzutą z miłości własnej; bądź świętą pokorną, ofiarną i radosną.
4 IX
Pytasz, co masz czynić? Zacznij od pokornej wiary, to z nią znajdziesz drogę nadprzyrodzoną, po której pójdziesz bezpiecznie; odnów nadzieję, bo tyle otrzymasz, ile ufać będziesz, a swoją własną miłość zamień na miłość Bożą, służąc wszystkim ofiarnie i radośnie.
5 IX
Proś Dzieciątko, by cię darzyło łaską, proś św. Teresę, żeby cię uczyła miłości ofiarnej.
6 IX
Pokój Jezusowy niech ci zawsze towarzyszy, bo w nim rosną dobra wiary i nadziei, a zwłaszcza ofiarnej miłości.
7 IX
Skuteczność wszelkiej pracy zależy od życia wewnętrznego.
8 IX  Narodzenia Matki Bożej
Święto Narodzenia Matki Najświętszej - to wywyższenie całej ludzkiej natury w osobie tej świętej Dziewicy.
9 IX
Podnoś każdą myśl, każdy akt woli, każdy akt dziennego zajęcia do wysokości nadprzyrodzonej, do formy i piękności Bożej.
10 IX
Niech twoim powołaniem będzie miłość Boga, miłość Kościoła, miłość bliźniego w myślach, słowach i czynach.
11 IX
Niech formą twoich czynów będzie miłość, ofiara, pokorna służba. Krytyką, sądem nikogo nie poprawisz, a siebie obniżysz w oczach Boga.
12 IX Imienia Maryi
W Betlejem, w Egipcie, w Nazarecie - całe życie Maryi było pełne cichego poświęcenia – to praca dla Eucharystii, którą my obecnie adorujemy i przyjmujemy
13 IX
Pokora i miłość niech będzie twoją drogą; miłosierdzie niech będzie twoją świętością, łaska twoim życiem.
14 IX  Podwyższenie Krzyża Świętego
Przez wiele utrapień trzeba iść do królestwa niebieskiego - którzy cierpią z Chrystusem idą drogą królewską.
15 IX  Matki Bożej Bolesnej
Gdy cię miłość Boża ogarnie i przeprowadzi przez cierpienie, będziesz cierpieć z miłości i nawet cierpienie będzie radosne.
16 IX
Rozbudzaj radość, nieś radość, a jak jej nie masz, to ją bierz ze źródła Radości - od Boskiego Dzieciątka.
17 IX
Niepokalana niech ci będzie wzorem dziecięctwa w pokornej i czystej miłości.
18 IX
Spojrzyj pokornie w oczy Panu Jezusowi, a tam wyczytasz prawdę i łaskę.
19 IX
Taki jest cel drogi dziecięctwa - przez cierpienie i wyniszczenie do chwały i zjednoczenia.
20 IX
W Hostii Świętej jest najgłębszy katechizm dziecięctwa – uczy bez słów, jak nas ukochał „Maleńki” i jak Go kochać mamy.
21 IV
Bądź pszeniczką na wzór Hostii, wyniszczoną w pokorze, oddaną w ofierze, mnożącą się w miłości Boga i bliźnich.
22 IX  Początek nowenny do św. Teresy od Dzieciątka Jezus
Wejdź na drogę dziecięctwa, to twoja droga powołania. Praktyką będą: pokora - niczym jestem; ubóstwo - nic nie mam; ufność - otrzymam; miłość - będę kochać.
23 IX
Powiedziałaś, będę świętą - zatem wyrusz w drogę - nie przez biadanie czy ubolewanie nad sobą, ale z pokorą i miłością krzyża, z ufnością i radością celu, a łaska się posypie obficie.
24 IX
Czujesz, jak cisza zewnętrzna zdobi życie – zaś cisza wewnętrzna jest jak muzyka aniołów, którzy „bez nut” śpiewają Sanctus, Sanctus, Sanctus...
25 IX
Staraj się, by twoje życie były czyste; żyj nade wszystko pokorą Jezusową, bo ona zachwyca Serce Jego i niebo całe.
26 IX
Pokój który przewyższa „wszystek zmysł” niech przewyższy twe wrażliwości i napełni serce miłością i ochotną ofiarnością.
27 IX
W Kościele jest przepiękny ogród, w którym obok wspaniałych palm, kwitną swobodnie maleńkie kwiaty, głoszące dobroć Boskiego Słońca, które im daje blaski świętości.
28 IX
Święta Teresa od Dzieciątka Jezus znalazła „małą drogę”, jako klucz do najwyższych stopni świętości dla wszystkich – sposób nie przeszkadzający olbrzymom być olbrzymami, a maluczkich prowadzący do najwyższej świętości.
29 IX   Archaniołów Michała, Gabriela i Rafała
Na „małej drodze” duchowego dziecięctwa wszystko jest małe, prócz miłości, która obejmuje Boga i zawsze się trzyma przy Jego Sercu z całkowitym i bezgranicznym oddaniem się Jego pieczy.
30 IX
Teresa od Dzieciątka Jezus została wybrana, by przez drogę swego dziecięctwa i miłości ofiarnej, stać się apostołką i być wzorem dla apostołów.

Opublikowano

Za pozwoleniem naszej Matki Generalnej, w lipcu i sierpniu przybywało w Polsce kilka naszych sióstr z Burundi i Francji. Celem ich wizyty były odwiedziny niektórych wspólnot w trzech polskich prowincjach, zwłaszcza domów w szczególny sposób związanych z życiem i działalnością Założycieli Zgromadzenia oraz naszą historią. W czasie pobytu w polskich wspólnotach nasi goście mieli okazję bliższego zapoznania się także z siostrami Zgromadzenia, z prowadzonymi dziełami i posługą apostolską.

Nasze siostry Afrykanki, wracająca po studiach w Brukseli s. Bernardina Berahino i aktualna studentka z Rzymu s. Fabiola Nadayishimiye, 14 lipca b.r. nawiedziły Dom Pamięci o. Założyciela w Marszowicach. Towarzyszyły im siostry z Balic: s. Klarissa Szczęsna i była misjonarka s. Zuzanna Masłoń, a także s. Ilona Firszt, asystentka generalna, która służyła jako tłumacz. W domu rodzinnym Sługi Bożego o. Anzelma Gądka przyjęte zostały gościnnie przez siostry z Postulacji, a następnie także przez wspólnotę sióstr w Niegowici. Od 17-20 lipca siostry te przebywały w naszym domu zakonnym w Łodzi, gdzie z życiem o. Założyciela zapoznawała je s. Imelda Kwiatkowska. Swoje przeżycia i wdzięczność wyraziły siostry również we wpisie do księgi pamiątkowej Domu Pamięci. S. Bernardina napisała:

„Cieszę się, że miałam tę piękną okazję, by odwiedzić dom narodzin Naszego Założyciela. Jestem wdzięczna Zgromadzeniu, które uczyniło wszystko, abyśmy mogły poznać tak wiele z historii życia i duchowości Naszego Ojca Założyciela. Niech Bóg błogosławi to dzieło i niech pozwoli nam być wiernymi duchowi Naszego Założyciela, byśmy zawsze wzrastały na drodze dziecięctwa duchowego!”

W dniach 29-31 lipca w naszym domu w Niegowici i Marszowicach, na czele z s. przeł. Hubertą Orendorz, mistrzynią junioratu z Beaune, przybywały cztery siostry juniorystki z Francji: s. France Lebas, s. Anne-Clothilde Caintron, s. Thérèse Bobadilla oraz s. Claire-Mariam Huet (która 12 lipca br. złożyła wieczystą profesję). W dniach 1-6 sierpnia siostry gościły w domu prowincjalnym w Łodzi, w kontaktowaniu się z siostrami wspierały nas dwie byłe misjonarki – s. Zygmunta Kaszuba i s. Sylwana Mankus.

W Marszowicach towarzyszyła naszym gościom s. Konrada Dubel, postulator procesu, która oprowadziła je po Domu Pamięci, zapoznała z jego historią, a także opowiedziała wiele ciekawych faktów szczególnie z okresu dzieciństwa Macieja Gądka i jego rodziny.

Siostry z Francji bardzo cieszyły się z możliwością pobytu w Domu Pamięci Sługi Bożego, posiłku, wspólnej modlitwy w oratorium Emmanuel oraz spaceru po małym ale ukwieconym ogrodzie, doświadczając siostrzanej wspólnoty. Zwiedziły również malownicze okolice Marszowic, ciesząc się pięknem przyrody nad pobliską rzeką Rabą, terenów ozdobionych licznymi stawami rybnymi oraz polami słoneczników i łanami dojrzewających zbóż.

W Łodzi, w spotkaniu z Ojcem Założycielem towarzyszyły naszym gościom siostry z Postulacji: s. Imelda i s. Koleta. Dom zakonny w Łodzi jest szczególnie związany z osobą O. Założyciela, który w latach sześćdziesiątych XX w., często odwiedzał wspólnotę sióstr przy ul. Złocieniowej 38, odprawiał Mszę św., głosił konferencje, brał udział w różnych uroczystościach zakonnych, odprawiał swoje rekolekcje, a także w ostatnich miesiącach życia częściowo uczestniczył w kapitule specjalnej Zgromadzenia. Siostry nawiedziły muzeum o. Założyciela, w którym mogły dotknąć przedmiotów należących do Sługi Bożego, obejrzały fotogalerię, prezentacje i filmy dokumentalne, przybliżające jego życie i nauczanie. Odwiedziły również archiwum i pracownię, gdzie mogły zobaczyć przechowywane tam dokumenty, oryginały pisma o. Założyciela oraz kolekcję pamiątek.

Wraz z s. Imeldą odbyły również pielgrzymkę na cmentarz św. Rocha przy ul. Zgierskiej, gdzie w karmelitańskiej kwaterze znajduje się pierwszy grób Sługi Bożego i następnie udały się do kościoła i klasztoru Ojców karmelitów przy ul. Liściastej, gdzie Nasz Ojciec mieszkał przez ostatnie 9 lat swojego życia i gdzie zmarł. Siostry z dziecięcym pietyzmem i przejęciem modliły się przy grobie o. Założyciela i jego wstawiennictwu powierzyły siebie, swoje powołanie, co wyraziły również we wpisie do Księgi Pamiątkowej Muzeum. M. in. s. Fabiola, napisała:

„Ja, Twoje niegodne dziecko, jestem bardzo wdzięczna za dzieło założenia Zgromadzenia, które objawiło się poprzez Ciebie. Wstawiaj się za mną do Dzieciątka Jezus, abym była wierna dziedzictwu, które nam zostawiłeś, aż do końca mojego ziemskiego życia i w wieczności, gdzie będę śpiewać: Gloria in excelsis Deo. Amen. Ukochany Ojcze, nie zapominaj nigdy o żadnym ze swoich dzieci, wstawiaj się za każdą szczególnie, abyśmy były prawdziwymi karmelitankami Dzieciątka Jezus, przez wstawiennictwo św. Teresy od Dzieciątka Jezus i Świętego Oblicza, naszej szczególnej patronki, pod opieką Najświętszej Maryi Panny, Matki Bożej z Góry Karmel.”

Spotkania z naszymi siostrami, zarówno z Burundi jak z Francji, wniosły do naszych wspólnot wiele radości, poczucia więzi i wzajemnego umocnienia w powołaniu. W niedzielę 3 sierpnia, s. prow. Jadwiga Kossakowska i s. przeł. Marcelina Łempicka urządziły dla całej wspólnoty rekreację z grillem w ogrodzie. Atmosfera była bardzo radosna i rekreacja pozwoliła nam się lepiej zintegrować oraz ożywić naszą miłość do Dzieciątka Jezus – na wspólnej drodze dziecięctwa duchowego.

Niech Dzieciątko Jezus nam wszystkim błogosławi!

Relacja: s. Imelda Kwiatkowska CSCIJ



Opublikowano

1 VIII
„Vacare Deo” – najpiękniejsze wakacje to służyć Bogu i odpoczywać w Bogu przez pełne oddanie siebie.
2 VIII
Radością twoją niech będzie przebywanie w obecności Dzieciątka Jezus i Jego Matki!
3 VIII
Ufam łasce i twej woli, że okres burzy wewnętrznej i zewnętrznej skończy się zyskiem duchowym i przeświadczeniem, że pokora niesie pokój, a miłość własna i pycha udrękę wewnętrzną i zewnętrzną.
4 VIII
Widzę, że łaska działa w twej duszy i że tylko przez cierpienia wewnętrzne i zewnętrzne, które miażdżą miłość własną, dojdziesz do „pokoju” Jezusowego, do prawdziwego zrozumienia Jego miłości i do ofiary ze siebie.
5 VIII
Boskie Dzieciątko Jezus niech cię prowadzi po swojej drodze - utrzymuj się w tych pięknych myślach i postanowieniach, i zamieniaj je w rzeczywistość czynu.
6 VIII  Przemienienie Pańskie
Gdy nie czujesz pokory, ale często upadasz - ćwicz ufność, bo ta da ci siłę i łaskę w wołaniu i modlitwie; gdy nie czujesz nawet ufności, oddaj się cała Miłościwej Miłości.
7 VIII
Wiem, że nie brak ci cierpień, lecz one są niczym z chwałą, którą ci odda w królestwie swego dziecięctwa Najświętsze Dziecię Jezus.
8 VIII
By być świętą trzeba wiele cierpieć, by być świętą nie trzeba szukać miłości od drugich, ale ją dawać.
9 VIII
Życzę pokoju - bowiem w pokoju małe rzeczy rosną, przeciwnie - w niepokoju największe dobra się rozpraszają.
10 VIII
Gdy czynimy dobro i z tego powodu cierpimy, to staje się ono aktem prawdziwej miłości.
11 VIII
Zwykle mówimy o cierpieniu, bo je czujemy - myśl raczej o radości i radość roznoś, bo radość jest jak słonko, które rozprasza chmury i rozwesela zbolałe serca.
12 VIII
Czasem oschłość jest dopuszczeniem Bożym, a więc łaską, która nam pokazuje naszą niemoc, nasze duchowe braki i ćwiczy w pokorze, która jest fundamentem wiary, ufności i uczynków miłości.
13 VIII
Dziecięctwo jest prostotą myśli, szczerością woli, a wszystkie swoje „dzieła” zamyka w kochaniu i oddaniu się Bogu w ofierze.
14 VIII
Droga dziecięctwa na pierwszy widok - łatwa, ponętna, uśmiechnięta, w różach; w rzeczywistości to droga najwyższego zaparcia się siebie, umartwienia, droga wyniszczającej się dla Boga miłości własnej i ustawicznej ofiary.
15 VIII  Wniebowzięcie NMP
Oddaj się Matce Bożej, by Ona cię wychowała na dziecko Boże.
16 VIII
Najważniejszą praktyką będzie zawsze: kochać i żyć ofiarą - praktycznie - być pokorną i służyć, kochać bez przekory, bez krytyki i sądu.
17 VIII
Ucz się przebywać z Bogiem – z Dzieciątkiem Jezus i z Jego Matką - nie przejmuj się chwilowym smutkiem, ale „skrzydła” rozpuść do lotu.
18 VIII
Patrzcie na to, co u ludzi jest dobre - ujemnych stron tak wiele mamy sami!
19 VIII
Piszesz, że trzeba zaciskać pięści - raczej je otwieraj i pracuj, by przezwyciężać siebie, otwierając ręce i serce, przyjmować Dziecię Boże.
20 VIII
Bądź dzieckiem na wzór Dzieciątka, bądź pod wpływem Ducha Miłości, kochaj Dzieciątko i kochaj Ducha Świętego.
21 VIII
Niech łaska Ducha Świętego oświeca i kieruje twym rozumem i wolą, twym uczuciem i zmysłem, byś rosła w dziecięctwie, w pokorze myśli i serca.
22 VIII
Czyń drogę twoją prostą: prawdą, miłością i ofiarą a także apostolstwem modlitwy i według woli Bożej, także słowa, a nade wszystko czynu.
23 VIII
Dziecięctwo - to „Królewskie Dziecko”, które żyje ofiarą i miłością; herbem Jego żłóbek i Krzyż ustrojony w róże!
24 VIII
Miłość jest rozlewna, gdy zaś miłość się zamyka, to bardzo często jest egoizmem.
25 VIII
Życzę, byś dawała Dzieciątku siebie, i to nie „po groszu”, ale całą siebie - z myślą, wolą i czynem.
26 VIII  NMP Częstochowskiej
Niech Niepokalane Serce Maryi błogosławi twoje wysiłki i uczyni twe serce pełne miłości, i gotowe na wszelką ofiarę.
27 VIII
A czym mniej ci się podoba zajęcie czy polecenie, tym ochotniej i radośniej je spełniaj, bo wtedy tylko odczujesz, żeś uczyniła ofiarę, która zawsze rodzi radość.
28 VIII
Kto umie cierpieć na wesoło, jest szczęśliwy. Przeciwnie, kto narzeka, podwaja sobie cierpienia - kto ucieka od krzyża, ucieka od Pana Jezusa.
29 VIII
Niech Pan Jezus błogosławi twoim postanowieniom, by przyniosły owoc dojrzały i stokrotny – Amo Christum w każdej cząstce siebie i swego.
30 VIII
Czyń wszystko tak, byś wszystko brała od Dzieciątka: łaskę, wiarę, ufność, oddanie się, ofiarę, byś naprawdę żyła Ewangelią Dzieciątka.
31 VIII
Niech życie twoje będzie radością, nie taką, która więdnie, ale z Ducha Świętego się rodzi - w modlitwie, w umartwieniu, w cierpieniu, w ofiarnej miłości.

Opublikowano

1 VII
Słuchaj codziennie, co ci powie Dzieciątko Jezus, bo Ono jest formą twej myśli, prostotą twej woli, radością twego życia.
2 VII
Modlę się za ciebie, byś pełniła misję Bożą – pełniąc ją, znajdziesz w cierpieniu zwycięstwo Krzyża Jezusowego.
3 VII
Dziecięctwo karmi się modlitwą, rozwija się umartwieniem i rośnie jak dziecko przez akty, pomnaża się w łasce i w mądrości.
4 VII
Niech cnoty twoje nie będą tylko poezją oderwaną od rzeczywistości, ale niech będą życiowe.
5 VII
Niech miłość i pokora będą ramionami, którymi obejmujesz Dzieciątko Jezus i przez które sama staniesz się dzieckiem.
6 VII
Miej zawsze wielką ufność i oddanie się Bogu – bo tyle otrzymujemy, ile ufamy. Ufność mówi Panu Bogu, że On jest „dobry” – a my, że jesteśmy biedni.
7 VII  Początek nowenny przed uroczystością NMP z Góry Karmel
Fundamentem Karmelu jest wiara w cudowną opiekę Matki Bożej - jest nią dziecięca ufność w macierzyńskie obietnice Królowej Szkaplerza św. i miłość ku Maryi.
8 VII
W Sercu Niepokalanej Matki Boga zrodził się Karmel z mocy modlitwy i umartwienia, i przez Jej przyczynę wyprasza u Chrystusa zmiłowanie nad światem w postaci łask, które jak deszcz życiodajny przywołują do życia wyschłe od grzechów dusze.
9 VII
Zapewnieniem zbawienia jest miłość do Matki Boga i naśladowanie Jej cnót, a znakiem tejże miłości jest Szkaplerz. Odziewając się Szkaplerzem wyznajemy, że chcemy naśladować życie Dziewicy.
10 VII
Dajemy Maryi tytuł: Decor Carmeli - Ozdoba Karmelu - przede wszystkim dlatego, że w Karmelu zakorzeniło się życie Eliasza i proroków, i tych wszystkich, którzy podziwiając i rozmyślając o życiu Niepokalanej Dziewicy całkowicie poświęcili się Jej czci w modlitwie, w umartwieniu, i w czystości życia.
11 VII
Niepokalana Matka Karmelu, to jakby obłok wznoszący się nad grzeszną ziemią, rosą i deszczem zwilżający całą ziemię, i dający nam Zbawiciela świata, który wyschłą i bez życia ziemię znowu do życia powołał.
12 VII
Karmel żyje życiem swej Matki, Maryi – modlitwą, ofiarą, miłością bliźniego, a gdzie jest cała miłość tam jest całkowite oddanie Bogu.
13 VII
Poświęcenie naszego życia Maryi polega na tym, by tak złączyć się z Jezusem w miłości, tak Go naśladować w czystości, tak się z Nim zjednoczyć w ofierze, by stać się z Nim jednym duchem, prowadzić jedno życie w miłości Boga.
14 VII
Kto nosi nabożnie Szkaplerz, temu Matka Najświętsza wyprasza wielkie łaski – dzięki którym człowiek potrafi dobrze żyć, unikać grzechów, a jeżeli w nie wpadnie, pomoże się z nich podźwignąć, wrócić z powrotem do Ojca; Ona wyjedna mu szczęśliwą śmierć, Ona wszystko może w Jezusie Chrystusie.
15 VII
Pierwszym przywilejem, jakim każdego obdarza Szkaplerz św. – jest to, że czyni nas szczególnie umiłowanymi dziećmi Maryi.
16 VII   NMP z Góry Karmel
Matka Boża daje nam nie tylko Szkaplerz – znak przemiany natury ludzkiej w Bożą, ale uprasza nam też szatę łaski.
17 VII
Nie poddawaj się nigdy smutkowi – lecz radośnie znoś swoje biedy i siebie, wystrzegając się najmniejszej nawet niedoskonałości, to znaczy dobrowolnego odchylania się od łaski.
18 VII
Modlitwa wyprasza łaskę i siłę do zachowania, mimo trudności, pogody wewnętrznej - więc - sursum corda!
19 VI
Często w swych rozmyślaniach wzywaj Ducha Świętego, bo On daje łaskę, pociesza, rozgrzewa, leczy, prostuje i zawsze kieruje ku dobremu.
20 VII
Bóg Ojciec, a zwłaszcza w obrazie swego Syna-Dzieciątka jest Bogiem radości, a Duch Święty tę radość rozlewa w duszach, które mają łaskę uświęcającą – przez tę łaskę bowiem dusze stają się dziećmi Bożymi.
21 IV
Potrzeba, byś była wielkoduszną, nie zajmowała się sobą – o tobie będzie myślał Bóg miłości, ty zaś myśl o Jego chwale w Kościele, w duszach – także w twojej duszy i w twoich codziennych zajęciach.
22 VII
Bądź pogodna, spokojna, radosna – w miłości nie może być smutku ani bojaźni.
23 VII
Jeśli masz trudności – to zwyciężaj je ufnością i pokojem; a one pomogą ci do ciągłej obecności Bożej, do adoracji i dziękczynienia, do skruszonej i ufnej modlitwy.
24 VII
Milsze są Panu Bogu oschłości przy wytrwałej pracy z łaską, niż uczuciowe zachwyty, które znikają jak bańki mydlane i raczej plamią, niż zdobią.
25 VII
Niech Boże Dzieciątko błogosławi i prowadzi cię „małą” drogą do świętości, bo każdy krok na tej małej drodze jest wielkim krokiem naprzód. Bądź dzieckiem i powierzaj się dobroci Bożej.
26 VII
Przeto z ufnością oddaj się w ręce Boże, ćwicz cnotę pokory i czyń co czynisz z pobudką wiary i miłości. Bóg żąda dusz ofiarnych, a nie rozpieszczonych pobożnością cukierkową.
27 VII
Każdy dzień zaczynaj z radością, każdy czyń miłością, a kończ oddaniem się siebie.
28 VII
Nie poddawaj się nigdy przygnębieniu albo smutkowi, ale z dziecięcą prostotą, pokorą i ufnością oddawaj się w ręce Ojca, a wtedy z twoich trudności odniesiesz zysk wielki.
29 VII
Bądź dzieckiem wiary, ufności i miłości, a równocześnie dzieckiem radości, bo służba Bogu jest radością.
30 VII
Ciało nasze czasem cierpi, ale dusza bogata Bogiem żyje radością. 31 VII
Najkosztowniejszą rzeczą jest miłość – którzy ją mają, należą do najbogatszych.