Kategoria: Modlitwy

Wodzu domu Izraela, który na Synaju dałeś Prawo Mojżeszowi,
przyjdź nas odkupić mocą Twojego ramienia.

Stajemy zdumieni przed tajemnicą żłóbka. Bóg się rodzi, Słowo ciałem się staje. Maleńki, owoc dziewictwa, daje nam skarby swoje. Oto przynosi nam łaskę, najpiękniejsze Boskie odzienie dla synów Bożych, objawia prawdę, byśmy nie błądzili, darzy miłością, byśmy Go kochali. A przykazuje nam, byśmy się wspólnie kochali, uraz nie pamiętając, a przebaczając je nie tylko siedem razy, ale siedemdziesiąt siedem razy.

Żłóbek to katedra doskonałości, przy której uczy nas klęczeć i modlić się i wpatrywać Matka naszej kontemplacji, Dziewica Maryja. Dziecię Jezus to Gloria naszych poczynań, to Credo naszych zobowiązań, to Ojcze nasz naszego zjednoczenia z Bogiem.

Przez Nie i z Nim i w Nim jest Ojcu w Duchu Świętym wszelka cześć i chwała!

fr. Anselmus a st. Andrea Corsini OCD

NOWENNA DZIEŃ I
NOWENNA DZIEŃ II

Mądrości Najwyższego,
która zarządzasz wszystkim
mocno i łagodnie,
przyjdź i naucz nas drogi roztropności.

Zbliża się i zbliża nas nawzajem Boże Narodzenie, źródło naszego życia, naszej radości. Łączy nas w tym święcie jedność wiary w Boga-Dziecię, utwierdza nadzieja Boskiego wspomożenia w naszej niemocy i kolęduje miłość przy żłóbku na nutę dziewiczego Serca Najświętszej Panienki.

„O admirabile commercium!” – Niepojęta zamiana i przemiana. Stwórca ludzkiego rodzaju, biorąc ożywione duszą ciało, raczył narodzić się z Dziewicy, i stając się człowiekiem obdzielił nas Bóstwem.

                                                                     fr. Anselmus a st. Andrea Corsini OCD

NOWENNA DZIEŃ I

Oto Pan przyjdzie, aby lud swój zbawić,
błogosławieni, którzy są gotowi
wyjść Mu na spotkanie.

Rokrocznie słyszymy tęskną modlitwę: Rorate coeli desuper – niebiosa spuśćcie rosę, otwórz się ziemio i wydaj Zbawiciela! Rokrocznie ponawia się tajemnica zmiłowań Pańskich, na którą klęka kolano: Et incarnatus est – Wcielił się, i Verbum Caro factum est – Słowo Ciałem się stało i zamieszkało między nami!

Oto przed naszymi oczyma betlejemska grota, stajnia, żłób, bydlęta. W żłobie Dziecię owinięte w pieluszki. Nad nim schyla się Matka, Maria Dziewica, w czystości Ducha Świętego adoruje Syna Ojca niebieskiego, i swego. Obok Dziecięcia i Matki, mąż, stróż dziewictwa i powiernik Boskich sekretów, wpatruje się w Dziecię – Józef sprawiedliwy.

W przestworzach nieba śpiewają Gloria Aniołowie, u stóp Dziecięcia klękają pasterze, wół i osioł Je poznają, w trzech Mędrcach wyniszcza się przed Nim wiedza i mądrość ludzka. Co się stało? Słowo ciałem się stało i zamieszkało między nami!

Chwile obecne żądają bohaterstwa. Tym wierniej, tym godniej chodźmy w powołaniu naszym, to nasze wyznanie wiary, to ostoja ufności, to dowód, że Boga kochamy.

fr. Anselmus a st. Andrea Corsini OCD